Oude liefde bloeit op maar ben Bang voor Afwijzing
Langzaamaan begint een oude liefde op te bloeien. Dat waar ik vroeger, nu zo'n 14 jaar geleden, mee in aanraking kwam. Een liefde die later een echte passie werd en uitgroeide tot bedrijf. Maar waar ik gaandeweg afscheid van nam, omdat het niet 'wetenschappelijk' was, en 'dus' fout, in de kringen waar ik me toen in begaf.
Ik heb het over Raw Chocolate en Raw Vegan recepten maken en sapvasten. ( Juice Feasten, zoals ik het doe en bedoel).
Hoe meer ik zie wat zich voor me aan het ontvouwen is, hoe meer ik zie dat het eigenlijk een herhaling is van het verleden. Van wat ik vroeger deed en waar ik graag mee bezig was.
En hoe meer ik ook zie dat ik me nogal liet tegenhouden door m'n omgeving van toen, haha.
Het was 2011 geloof ik, toen ik van mijn opa en oma 4000 euro mocht lenen. Ik wilde erg graag de opleiding bij Institute for Integrative Nutrition doen maar had het geld niet. Al een klein tijdje was ik zelf bezig met m'n raw vegan recepten maken, met het schrijven van een receptenboekje. Ik zat in jaar 2 van de dietisten-opleiding, was ondertussen natural horsemanship paardentrainster in m'n bedrijf 'Eigen paard Goud waard'. En had een enorme passie voor alles dat natuurlijk, raw, vegan, troep-vrij was. Toen de welkomsdoos van IIN school binnenkwam was ik ZO enorm blij. Ik voelde aan alles dat dit mijn pad was.
Zoals ik alles met volle toewijding deed, zo deed ik ook het werk in de voedingsbranche. Die inzet leidde ertoe dat ik 'opgemerkt' werd. Ik schreef er veel over, deelde er veel over, organiseerde workshops, ging de baan op. En daardoor werd mijn mening als interessant gezien. Maar het probleem met mijn mening, was dat ik er heel goed was in die aan de kant te schuiven. Ik vond namelijk, en vind nog, het pad van natuurlijke voeding, sapvasten, intermittend fasting, raw food, razend interessant. Alleen schoof ik dat toen der tijd aan de kant en ging me schikken naar 'de wereld' van de mensen waar ik graag bij wilde horen.
Ik schikte me naar 'wat hoorde'
En dus, ging ik het pad op van de wetenschap. En zei ik doei tegen de wereld van het 'zweverige', het 'natuurlijke' en het 'niet onderbouwde'.
Terwijl het ondertussen bleef knagen en trekken, bleef ik het vakkundig wegduwen. Het liefst was ik alleen maar bezig met sapvasten, raw food en de alternatievere kant van het leven. Maar dat paste niet in hoe ik ondertussen 'dacht' dat het 'hoorde'. Waardoor ik steeds verder weg ging bij dat waar ik echt passie voor had.
Gaande de jaren stopte ik met m'n superfood webwinkel, organiseerde geen workshops meer en ging 'stiekem' sapvasten. Ik heb in m'n bodybuild-jaren lange tijd veganistisch bodybuilding gedaan, ook 'stiekem'. Want dat was zeker in die tijd (2012 - 2015) nog veel onbekender dan nu.
Weer angst voor afwijzing (op instagram)
En nu zie ik alles weer terugkomen. De passie is nog altijd even groot. En ergens is nog steeds dezelfde angst van 'afgekeurd' worden om m'n keuzes.
Ik merk dat nu ook op mijn instagram kanaal. De laatste weken, eigenlijk sinds begin 2024, deel ik er dagelijks over persoonlijke ontwikkeling, meer spirituele dingen, mindset met diepgang, persoonlijk leiderschap. Deze week deel ik heel veel over cacao ceremonies, over andere spirituele ceremonies. En ik heb al meerdere keren gedacht 'niemand zit hierop te wachten'. Misschien is dat ook zo. Hoewel 'niemand' sowieso al niet een feit is, want een deel van de volgers op instagram vinden dit razend interessant. Een groot deel vermoedelijk ook niet.
Daar zat ik vervolgens over te denken afgelopen week. Ik dacht na over waarom ik social media inzet. Dat is omdat ik wil delen over mijn passies, omdat ik mensen wil begeleiden met mijn cursussen en Cacao Ceremonies en omdat ik simpelweg wil vertellen over de dingen die voor mij een fijn leven geven. Zoals dus onder andere raw chocolate, juicefeasting, cacao ceremonies, spirituele diepgang en performance coaching. In combinatie met 'succesvol' zijn en de materialistische kant van het leven omarmen.
Ik concludeerde vervolgens dan ook dat 'me inhouden' met wat ik deel, een onlogische strategie is. Ik ben er nog meer bij gebaat dat ik helemaal geen enkele volger overhoud, doe wat ik graag doe en van daaruit een nieuwe doelgroep kan aantrekken. Dan dat ik me blijf schikken naar wat 'men' wil zien, terwijl ik dan niet echt voluit deel wat ik zelf wil delen.
Maar hoe ik het ook rationeel redeneer voor mezelf, die angst voor afwijzing zit er wel onder. Ik denk omdat die zo sterk aanwezig was vroeger, niet eens de 'angst' voor afwijzing maar het daadwerkelijk afgewezen worden. De dingen die ik 'stiekem' deed werden namelijk helemaal afgekraakt ik 'de wereld' waar ik in zat. Duh, daarom deed ik ze ook stiekem🤪 Waar ik toen verder niet echt over nadacht. Maar wat nu bij nader inzien reden is geweest dat ik steeds minder deed van wat ik echt graag wilde doen.
Wat zijn we toch gekke wezens eigenlijk. Met ons aanpassingsgedrag en de drang naar goedkeuring 😂
Een eigen plek innemen
Ondertussen ben ik wel op het punt gekomen dat de mening van anderen me - gelukkig - steeds minder beperkt en tegenhoudt. Ik ervaar zeer zeker de angst voor afwijzing, iets waar we biologisch gezien op geprogrammeerd zijn. Maar heb helemaal geen zin om me weer aan te passen aan 'de verwachtingen'. Ik heb al die jaren prachtige dingen gedaan hoor, in de voedingsbranche. Ik heb nergens spijt van wat dat betreft. Maar er is natuurlijk wel een onderliggende reden dat ik de dingen die ik altijd stiekem deed, nu nog altijd doe (maar dan niet meer stiekem haha). En de dingen waarbij ik me aanpaste naar de buitenwereld, achter me heb gelaten.
Als iets niet echt je pad is, zul je er uiteindelijk bij weglopen.
En...
Als iets wel echt je pad is, zul je de weg altijd weer terugvinden.
Ik heb m'n weg gevonden en ben hem al tijden weer aan het volgen. Met JuiceFeasting, met de spirituele ceremonies, met raw chocolate maken, met alles dat ik graag doe in m'n dagelijks leven. En ik heb een duidelijk innerlijk vuurtje dat klaar is om echt te ontvlammen.
Het duurde jaren voor ik weer terug op het pad liep, maar sinds ik het echt volledig omarmd heb, stroomt alles een heel stuk meer. Met angst, met onzekerheid, met twijfels, dat wel. Maar het klopt, het resoneert, het is iets waar ik geen genoeg van krijg. En waar ik gedurende dit jaar, 2024, opnieuw m'n plek in ga nemen. Ik heb nog niet een concreet idee hoe dat vorm krijgt, en ik heb ook zeer zeker niet het plan weer workshops te geven in die tak of een superfoodwebwinkel te starten (moet er eerlijk gezegd niet eens aan denken 🤪). Maar het plan wat er wel ligt is simpel: Lekker delen over de dingen die ik wil delen. Lekker alternatief en anders zijn. En even kijken waar het schip strand.
Het voelt lekker. Dat ik mezelf eindelijk, na al die jaren, de toestemming heb gegeven te gaan doen en delen over dat wat voor mij altijd al een passie was. En het dit keer te doen zonder mezelf klein te maken. Niks zo vermoeiend, als jezelf bewust kleinmaken en blijven aanpassen aan de buitenwereld. Dat is een les, die ik ondertussen hard genoeg doorgekregen heb 😉