Onze Homegym inclusief foto's (ook van onze bodybuild tijd)

09/13/2023

7 min

Als je me al langere tijd volgt, weet je dat ik vroeger bodybuilding deed.
Als je me al heel lang volgt, sinds 2012 tm 2015 dan heb je zelfs mee kunnen kijken en lezen op social media over alle wedstrijdvoorbereidingen.

John was de sportieve van ons.
Ik de obsessieve.
Dat verschil is groot.
John sportte namelijk voor zijn plezier.
Ik voor resultaat.
John sportte om voor zijn lijf te zorgen.
Ik omdat ik mezelf te dik vond.
John was helemaal vol van z'n eigen lijf (nu nog ;) ) ook al woog hij lang-lang geleden maar 60 kilo en was ie een gespierde spijker.
Ik was nooit weg van m'n lichaam omdat er altijd wel iets niet goed was.

In kleine paarse bikini het podium op

Ik weet nog dat ik in 2013 op het podium stond. Kleine paarse glitterbikini aan, hartstikke afgetraind.
En ik schaamde me voor m'n lijf in vergelijking met de andere deelnemers.

Dat obsessieve rondom m'n lijf is gesleten. Ik ben gaandeweg m'n lichaam prachtig gaan vinden.
Die omschakeling kwam in 2014 toen ik van bikinifitness overging naar bodyfitness. Dat is een net wat gespierdere klasse. Daarvoor moest ik harder trainen. Wat heel goed aansloot bij wat ik graag deed: Beuken in de gym. Daarnaast heb ik bijzonder goede aanleg voor spieropbouw, ik word heel snel 'groot en gespierd'. Zeker 'voor een vrouw' - maar dat vind ik altijd een domme uitspraak. Ik was gewoon gespierd. Punt.

Met bikinifitness moest ik me inhouden omdat ik anders snel te groot werd voor die klasse. Nu met bodyfitness kon ik helemaal los. En dat deed ik. Ik trainde als een bezetene. Bereidde me voor op wedstrijden. Runde ondertussen m'n snel groeiende dietistenpraktijk, we openden de sportschool thuis ook voor leden van buitenaf. Alles werd groter. Inclusief ikzelf.

Gaaf dat dat was joh. Ik kan me nog voor de geest halen dat ik ZO trots was op hoe gespierd ik was. Dat als ik in de supermarkt liep, ik op een speciale manier de boodschappentas droeg want 'dan kwamen m'n schouders zo mooi uit'.

Zo weird, om dat nu te zeggen hahaha. Maar echt, dat was wat je deed 'als bodybuilder'.

Mezelf kapot getraind, letterlijk

Omdat ik zo makkelijk spiermassa bouwde, een gym aan huis had en iemand ben die echt all-in gaat als iets me bevalt, kende ik m'n grenzen niet meer. Ik voelde me structureel fysiek op een mega high. Vond m'n lijf prachtig. Was heel verliefd op het bodybuilden zelf. Maar vergat dat mijn belastbaarheid erg laag is vanwege m'n fibromyalgie. Overtraining volgde.

Ik werd zo ziek dat ik snachts meerdere keren bloedneuzen had, ik had enorme pijn en mijn kracht nam drastisch af. De wedstrijden die gepland stonden cancelde ik (na heel lang twijfelen en schaamte, want het voelde als totale mislukking).

Uiteindelijk vond ik een betere balans en heb ik nog 2 individuele wedstrijden gedaan en 1x met John samen een duo-wedstrijd gedaan. Daar werden we eerste, wat heel vet is. Maar we waren wel de enige in de klasse hahaha.

Zo ben ik ook ooit eerste geworden op een 1/8e triatlon.
Ik won. Maar was de enige in mijn klasse ;).

Foto's van m'n wedstrijd tijden

De foto's hieronder zijn niet van de wedstrijdmomenten maar van de periodes 'tussendoor' waar ik volop aan het massabouwen was.

Inbetween bikinifitness en bodyfitness wedstrijden.

In voorbereiding op bodyfitness wedstrijd. Plus een stukje van de oude gym. Ik vind dit dus echt enorm mooi. Maar toen vond ik het nooit goed genoeg.

Lange tijd niet gesport door weerstand

Uiteindelijk ging ik heel abrupt van iedere dag, vaak 2x, zwaar trainen, naar helemaal niet meer trainen. Ook een achterlijke keus, maargoed dat deed ik toen. We bleven de sportschool runnen maar het sporten werd heel onregelmatig. Ook nog tijdens 2016 toen we voor het eerst op wereldreis gingen hadden we de sportschool en het sporten ging af en aan tijdens het reizen. Uiteindelijk besloten we na dat jaar toch de gym te verkopen. En heb ik zeker een jaar geen krachttraining meer gedaan.

Totdat ik weer een keertje voor de fun mee ging naar een aftandse gym in Bali, 32 graden, zweten als een paard, en direct weer hooked.
Vanaf dat moment ging ik sporten voor mijn plezier - voor het eerst ooit, want vroeger vanuit eetstoornis mindset en daarna vanuit wedstrijd mindset. Vanuit dat plezier kwam uiteindelijk weer een drive en ging ik ook voor het eerst echt goed voor mijn lijf zorgen zonder er direct wedstrijddoelen aan te verbinden.

Uiteindelijk hebben we tot 2020 gereisd. Bij thuiskomst in Nederland bleef ik door gaan met sporten en gingen we naar een sportschool hier in de buurt. Tot de lockdowns. Toen was het allemaal onhandig en kochten we wat thuistrain spullen. Gaandeweg breidde zich dat uit. Tot het punt van vandaag.

Op moment van schrijven wordt de loopband geinstalleerd. Dat is het laatste onderdeel en dan is de homegym helemaal compleet.

Ik sport tegenwoordig weer 5x per week. Suboptimaal, wat inhoudt dat het niet perfect is voor optimale spiergroei. Soms doe ik random oefeningen omdat ik daar zin in heb, wat niet zo slim is voor goed resultaat. En echt gefocust sporten lukt nooit want Jayson en Harvey zijn er altijd bij.

Na de zwangerschap van Jayson ging ik van 75kg voor de zwangerschap naar 81kg toen hij eruit was. Na zo'n 7 maanden na de bevalling ging ik weer trainen en beter eten en ging ik van 81kg naar 69kg. Toen werd ik zwanger van Harvey en sinds hij er uit is (nu 4 maanden geleden), is m'n gewicht van 79kg naar nu 76kg gegaan en gaat het de komende paar maanden weer naar de 69kg.
Voor je beeld: Op de wedstrijden was ik 65-69kg met heel laag vet. Nu ben ik straks ook weer 69kg maar met heel wat minder spier, en heel wat meer vet. Dit is waarom gewicht alleen weinig zegt. Je lichaamssamenstelling (vet en spier) bepaalt hoe je eruit ziet.

Onze nieuwe homegym

En nu dus lekker voor altijd thuis met de jongens kunnen trainen. Dat ik 5x per week de jongens meeneem de sportschool in vind ik geweldig. Jayson sport altijd mee op zijn manier. Met z'n 2 jaar en 4 maanden heeft hij de coordinatie nog niet om oefeningen juist te doen. Maar op een heel speelse manier traint hij mee. Met zijn iconische woorden 'Oh, Saar! ("Zwaar"). Jayson heul sterk!' - terwijl hij zomaar wat aan de kabels staat te hengsten.

Ze groeien op met sporten. Ze zien het plezier ervan. Ze ervaren de routine ervan in de dag. Het is hun 'normaal'. En dat is denken wij, een heel goed iets om ze mee te geven.

En John in dit verhaal?
Nou, dat is een grappige...
John is zo steady als maar zijn kan. Die is ergens rond zijn 16e gaan krachttrainen. Deed dat 4-6x per week. Deed dat vervolgens ook tijdens de wedstrijdjaren. Doet dat nu nog. En is letterlijk nooit gestopt. John heeft dan ook enorm resultaat. Want, wow, ziet hij er een partij goed uit zeg! John ging van 60 kilo toen hij 16 jaar was, naar nu 81 kilo op 34 jarige leeftijd en enorm droog (hij doet volgende maand een fotoshoot en komt weer in wedstrijdshape).
John is nooit stilgevallen. John heeft nooit gestruggled. John deed gewoon zijn ding. En daarom heeft hij in de jaren van 2012 - 2023 enorm bizar veel resultaat. En ik op het oog geen enkel resultaat.

Dat is het verschil tussen iemand die gewoon steady volhoudt zonder rare fratsen. En iemand die zigzagt en soms ergens vol voor gaat en dan weer volledig stopt ;).

Foto's van alles in onze sportschuur

Laten we beginnen met 3 foto's van de setting. Zo zitten we er dus bij tijdens het trainen. Foto's van Jayson heb ik genoeg, maar hij loopt 95% van de tijd in zn blootje. Zonder overdrijven. Ik heb letterlijk geen enkele foto van hem in de gym met kleding aan, behalve deze zeldzame hieronder ;).

5x per week trainen we met zn drieën