Lessen van Moeder Ayahuasca Deel 1
Door Jeanet Wolf
Uit de training “Gelukkig om Niks & Ondanks Alles”
"Ik wil gelukkig en tevreden zijn om niks en oke zijn met niks. Maar ik wil wel alles hebben en ervaren. Niet omdat ik er dan pas toe doe. Niet omdat ik die ego-bevrediging nodig heb om gelukkig te zijn. Maar omdat het me simpelweg leuk lijkt om ontzettend succesvol te zijn terwijl ik me van binnen een heel oude wijze ver spiritueel ontwikkelde dame voel."
3 augustus 2018, mijn eerste Ayahuasca ceremonie
Al enkele maanden kwam Ayahuasca af en toe op mijn pad. Niet vaak maar af en toe en heel subtiel. Ik las er een artikel over. Op youtube stond ineens een video over iemands ayahuasca reis. Een persoon vertelde me dat hij ayahuasca had gedaan. Enkele keren maar dat de naam ayahuasca op mijn pad kwam. Maar genoeg om een sterk weten te hebben dat ik dit moest doen. Ik wist dat ik een ayahuasca ceremonie moest doen.
Rond half juli 2018 boekte ik de eerste sessie. Ik wist er nog niets van, had er vrijwel niks over gelezen behalve de paar dingen die toevallig op mijn pad kwamen. Blanco, dat was ik toen ik aan het avontuur begon.
12 september 2019, de datum van vandaag, de dag van schrijven.
Gister heb ik mijn 7e ayahuasca ceremonie gehad waarin ik duidelijk te horen kreeg “Morgen hoef je niet te komen, je bent van harte welkom maar nodig is het niet”. Vandaag zou ik mijn 8e reis hebben, die heb ik gecanceld. Omdat het weten in mij dat ik voor nu klaar ben net zo sterk is als in juli 2018 toen ik wist dat ik heen moest gaan.
De 7 reizen die ik gemaakt heb waren allen totaal verschillend. Allemaal vol waardevolle lessen. Onmogelijk om uit te leggen en onmogelijk om op papier of met gewone mensenwoorden uit te leggen hoe het voelt, wat ik zag, hoorde, meemaakte. Daarom zal ik er de lessen uithalen en inzichten delen. En niet eens een poging doen om je te omschrijven hoe de reizen zelf waren. Dat is letterlijk onmogelijk. Er zijn geen ‘aardse’ woorden voor. Daarom bewaar ik dat voor jouw eigen reis, mocht je die ooit zelf gaan maken. En zodra je dat doet snap je precies wat ik bedoel met ‘onmogelijk om te omschrijven’.
De vele lessen en inzichten die voor mij persoonlijk relevant waren bundel ik voor je. Ik denk dat je er wat aan hebt. Ik hoop dat je er wat aan hebt, laat ik het zo zeggen. Ik hoop dat je er net zo veel uit kunt halen als ik deed. En al haal je er maar 1 ding uit, dan zal dat precies dat ene ding zijn dat nu nodig was voor jou om jezelf weer verder te ontwikkelen.
Geniet van mijn ayahuasca avonturen.
Jeanet
Hoofdstuk 1 Weerstand
De weerstand die ik voel is een weerstand die ik niet ken. Het is niet dat ik niet wil, het is een soort innerlijk weten dat dit nog wel eens heel spannend kan gaan worden.
Terwijl ik in de auto zit met John, kletsen we er wat over. Ik weet dat het goed is wat ik ga doen, ik ben gewoon bang voor het onbekende. Bang om ‘aan de drugs te gaan’. Ik heb wel gelezen dat het ‘medicijnen’ zijn en dat ‘drugs’ echt een scheldwoord is voor zoiets prachtigs als ayahuasca, maar zo voelt dat op dit moment nog niet. Ik ken het niet, ik begrijp het niet goed, rationeel heb ik ook een stemmetje dat me voor gek verklaart. Toch weet ik dat ik heen moet.
We komen aan bij Om-Mij in Doetinchem. De allereerste gedachte die bij me opkomt als ik de deur door loop is “Shit, dit is echt helemaal niks, ik ga weer”.
De deur leidt direct naar een donkere gang met allemaal kaarsjes en mooie beelden. Ik vind het ontzettend prettig om er te zijn voel ik aan de vibe. En tegelijkertijd vindt mijn ego het helemaal niks. Er schiet zelfs heel even door mijn hoofd dat ik een sekte binnentreed.
Het gevoel dat dit klopt, dat deze stap goed is, overheerst. Het is simpelweg wederom de angst voor het onbekende. Dit is een wereld die ver bij me weg staat. Ondanks dat ik veel spirituele ontwikkeling doe heb ik altijd een bepaalde boot afgehouden als het gaat om de verdiepingsslag.
Ik was bang dat als ik mezelf spiritueel verder zou ontwikkelen, ik alle grote- mensen-dingen (geld, succes, rijkdom) niet zou kunnen bereiken. Dat mogen dan ego gedreven dingen zijn, toch wil ik ze wel. Maar ik wil ook de spirituele ontwaking hebben. Ik denk dat beide prima samengaan. Ik weet alleen nog niet hoe.
De combinatie van de grootsheid die we als mens kunnen bereiken via de ego-dingen. En tegelijkertijd helemaal oke zijn met mezelf, intens tevreden en gelukkig zijn en in de basis vanuit een weten te komen dat het allemaal geen drol uitmaakt wat we hier bereiken. Tegenstrijdig vind ik het zelf wel. Ik wil gelukkig en tevreden zijn om niks en oke zijn met niks. Maar ik wil wel alles hebben en ervaren. Niet omdat ik er dan pas toe doe. Niet omdat ik die ego-bevrediging nodig heb om gelukkig te zijn. Maar omdat het me simpelweg leuk lijkt om ontzettend succesvol te zijn terwijl ik me van binnen een heel oude wijze ver spiritueel ontwikkelde dame voel.
Maar goed, ik dacht dus dat dat niet zou kunnen. Ergens in mij zei dat stemmetje bij binnenkomst ‘als je nu doorloopt word je heel gelukkig maar kun je niks bereiken in de grote mensen wereld, draai maar gewoon om, ga maar direct weer met John mee naar huis.’
Wat ben ik blij dat ik niet luisterde naar mijn ego.
Hoofdstuk 2 Wat doe ik hier?
Witte kleding, rustige zachte blikken, wierook, buddha beelden. Ik voel me hier ontzettend op de plek en tegelijkertijd blijf ik me afvragen waarom ik hier ben. De mensen bij Om-Mij zijn erg aardig. Ze laten me de slaapkamer zien, geven me een kopje thee met honing. Ik ontmoet de andere deelnemers van vandaag.
Hele normale mensen.
Gewoon, zoals ik. Zoals iedereen. Maar openminded op een ander level dan de meeste mensen die ik ken. Open voor meer dan de ego-wereld alleen. Dat is wat ik zo bewonder aan mensen die zichzelf gevonden hebben. Je ziet dat het ze geen bal uitmaakt wat je van hen denkt. Ze zijn helemaal oke. Ze begrijpen iets dat veel mensen nooit zullen begrijpen.
Na een minuutje of 10 voel ik me heel erg thuis. Dit klopt. Dit is waar ik wil zijn. Ik voel nog steeds die overtuiging diep van binnen dat ik hier ben om een reden.
We gaan in een kring zitten en krijgen uitleg over de ceremonie. De groepsleider vertelt dat we straks 2x een drankje krijgen, beide drankjes maken samen ayahuasca. Het ene drankje is mao-inhibitor en de andere is DHT. Beide stoffen die het lichaam zelf maakt. De combinatie zal ervoor zorgen dat het rationele brein stiller wordt zodat we niet gehinderd worden door alle gedachtes.
Wat er gaat gebeuren verschilt per persoon, vertelt hij. Sommige mensen zien dingen, anderen voelen dingen. Sommige mensen krijgen fysiek heel veel werk te doen, anderen zitten juist meer in hun gedachten.
Ayahuasca laat je zien en ervaren wat je nu nodig hebt. Je krijgt nooit meer dan je kunt verwerken en aankunt. Sommige mensen verwerken trauma’s, andere mensen zien hun leven vanuit een heel ander perspectief. Sommige mensen zien een vrouwfiguur, moeder Ayahuasca genaamd, andere mensen horen een stem.
Het klinkt allemaal nog een beetje vaag en ik voel spanning in mijn buik. Het type spanning dat ik ook wel eens had als we op vakantie gingen. Heel veel zin en tegelijkertijd een terughoudendheid omdat ik niet weet wat er gaat komen en liever in de vertrouwde omgeving blijf.
We lopen de ceremonie ruimte in. Het gaat nu echt beginnen.
Er liggen matrassen klaar waar we op gaan zitten. Wederom in een kring mogen we allemaal uitspreken wat we willen zien of ervaren. Wat we willen leren of willen oplossen.
Er is iemand die vertelt dat ze van haar wiet verslaving af wil. Een ander persoon vertelt dat hij zo ontzettend angstig is en wil weten waarom. Er is iemand die vertelt dat ze al jaren bij psychologen loopt en niemand haar van haar depressieve gevoelens kan afhelpen. Een man vertelt dat hij wil weten welke keuzes hij moet maken in zijn leven.
Ik wil van mijn fysieke pijn af. Al sinds 2012 dat ik mijn rug brak heb ik constant pijn. Ik heb alles wat er in de gewone mensenwereld te vinden was gedaan maar niets helpt. Ik hoop dat ik door mijn ayahuasca reis de pijn kan weghalen. Geen idee hoe en ergens twijfel ik of dit niet een te grote vraag is, maar dit is wat ik zou willen.
Nadat we onze intenties hebben uitgesproken en de 2 drankjes gedronken hebben begint het feest. Hoewel...feest... na enkele minuten krijg ik het idee dat ik gedrogeerd en ontvoerd ben en hier absoluut niet vanuit vrije wil ben...
Hoofdstuk 3 Het gevecht en de Les
Ik lig in een kamer, ergens weet ik dat ik dit zelf wilde. Maar ik ben in groot gevecht. Enerzijds wil ik me overgeven en alles loslaten, anderzijds wil mijn ego me hier op aarde houden. Ik ben bang maar tegelijkertijd ook weer niet. Ik wil hier zijn en tegelijkertijd ook weer niet. Het enige dat me een rustig gevoel geeft is keer op keer de bevestiging zoeken dat dit oke is.
Later begrijp ik dat dit eerste gevecht precies de les was die ik moest leren. Maar op het moment zelf was het onplezierig. John was mijn anker. De gedachte ‘John komt je morgen weer halen, dan is alles voorbij’ hielp me om los te laten.
De hele tijd hoor ik ‘laat maar los, het komt goed’. Ik weet dat ik me over kan geven maar blijf me verzetten. Ineens hoor ik ‘dit is precies je probleem, zo lang jij je blijft verzetten, in gevecht blijft, vind je nooit wat je wilt’.
Ik besluit alles los te laten. Ik kies ervoor het oke te vinden. Ik kies ervoor niet meer vast te klampen aan mijn angst. En met dat ik dat besluit, wordt alles rustig en stil.
Direct nadat ik los heb gelaten vliegen de lessen me om de oren.
Een van de lessen is gerelateerd aan mijn lichaam.
“Beweeg in flow” hoor ik. Ik ga rechtop zitten en beweeg op de muziek. Door de ayahuasca is er geen enkel filter en laat ik me niet tegenhouden door wat anderen denken. Die gedachte is er simpelweg niet. Ik beweeg op de muziek. Soepel, zacht. “Als je jouw hardheid laat gaan, geneest je rug. Als je zacht wordt, zacht beweegt, wordt je rug en lijf ook zacht. Stop met forceren. Stop met je pijn eruit willen halen met hardheid. Beweeg je pijnlijke plekken zacht en soepel.
Je mentale hardheid, je harde communicatie, je opvliegerigheid houden je lichaam hard. Laat dat los. Ontspan. Je bent al die wijze. Je bent al de rust. Je bent al benaderbaar. Het enige dat jij hoeft te doen is je hardheid laten vallen.
Laat los. Stop met vechten. Ga met je lijf mee. Beweeg. Souplesse. Ga langzamer en stop te haast. Heb geduld.
Volg je buikgevoel, je intuitie. Ga niet in zee met die mensen die rationeel kloppen maar gevoelsmatig niet juist voelen. Ga op reis. Leef, vlieg, connect. Zonder je af. Zoek rust. Ontspan en keer naar binnen. Volg je intuitie, wij leiden je. Wij helpen je”
Terwijl ik deze lessen krijg beweegt mijn lichaam op de muziek. Het is alsof ik dans. Zo soepel, zo ontspannen. Mijn lijf buigt zich in allemaal vormen. Het is alsof er aan mijn lichaam gewerkt wordt van binnenuit. 8 uren lang, zo lang als mijn eerste ayahuasca reis duurt, beweeg ik. Non-stop. Het is uitputtend maar heel helend tegelijk.
Hoofdstuk 4 Na 6 jaar pijnvrij
Ik zit aan tafel. Kapot ben ik. Fysiek uitgeput door al dat gedans terwijl ik op mij matras zat en al het bewegen dat ik deed. We zitten met iedereen wat te eten. De ceremonie is afgelopen, iedereen is weer ‘terug op aarde’.
Er zijn heel veel dingen gebeurd tijdens de eerste reis. Heel veel lessen, heel veel inzichten. Sommige dingen heel persoonlijk, sommige dingen heel algemeen.
We delen de ervaringen met elkaar. Geen een is er hetzelfde. Allemaal zijn ze waardevol op hun eigen manier. Allemaal zijn ze onmogelijk met woorden te omschrijven, echt onmogelijk. Maar we snappen elkaar, we begrijpen exact wat iedereen heeft meegemaakt. Iets dat we nooit zullen kunnen beschrijven aan ‘de buitenwereld’.
De volgende ochtend word ik door John opgehaald en ik probeer hem zo goed mogelijk te vertellen hoe het was. Terwijl ik dat doe landen er nog meer inzichten, valt er nog meer op zijn plek. En ineens voel ik iets geks. Ik voel leegte. Leegte in mijn rug waar de afgelopen 6 jaar een pijn zat die er 24/7 was. Een zeurende, stekende pijn. Weg. Leeg. Afwezig.
Voor het eerst in 6 jaar is het er niet meer.
Hoe het gebeurd is weet ik tot op de dag van vandaag niet maar ruim 1 jaar na mijn eerste ayahuasca reis is die specifieke pijn waar ik vanaf wilde nog steeds volledig afwezig. (edit: In 2024 is de pijn, die ik 6 jaar lang dagelijks meedroeg en ernstig door beperkt werd, nog altijd weg).
Terug thuis is het alsof alles niet gebeurd is en tegelijkertijd ben ik me heel bewust van alles dat ik gezien heb. Het was intens, eng en mooi tegelijk. Voor het eerst in mijn leven heb ik echt volledig losgelaten. En door dat loslaten kreeg ik precies wat ik nodig had. Maar voordat ik daar kon komen, moest ik me volledig overgeven en echt gaan vertrouwen. Iets dat ik sindsdien iedere dag opnieuw doe.
Hoofdstuk 5 Ze Roept Me Opnieuw
Ik merk dat ik weer moet gaan, ik word weer toegetrokken naar een nieuwe ayahuasca ceremonie. 7 november 2018 is de dag dat ik mijn tweede reis maak. Een reis die licht, zacht, warm en met een ongekende hoeveelheid liefde is. Zoiets moois heb ik letterlijk nog nooit ervaren.
Maar dat bewaren we voor een volgende keer ;)